Ewa Kasprzyk
Aktorzy i aktorki
Ewa Kasprzyk
Organizujemy przedsięwzięcia, w których mogą uczestniczyć gwiazdy. Współpracujemy z najlepszymi gwiazdami show-biznesu: aktorami, prezenterami, dziennikarzami.
Ewa Kasprzyk (ur. 1 stycznia 1957 w Stargardzie Szczecińskim), aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. W 1983 roku ukończyła PWST w Krakowie.
Przez wiele lat występowała w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Od 2000 roku jest aktorką warszawskiego Teatru Kwadrat.
W filmie początkowo grywała głównie w komediach. Z czasem stworzyła swoje aktorskie emploi (bohaterek zdecydowanych, silnych i niezależnych), wielokrotnie wykorzystywane najczęściej w popularnych serialach telewizyjnych.
Dobre recenzje krytyki zebrała za inny typ postaci – afektowanych, przejaskrawionych, niespełnionych kobiet po przejściach, które zaprezentowała w monodramie teatralnym Patty Diphusa według opowiadania Pedro Almodovara oraz w filmie Bellissima. Za tę drugą rolę otrzymała w 2001 roku nagrodę za pierwszoplanową rolę żeńską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Ma córkę Małgorzatę.
Niedługo po ukończeniu szkoły aktorskiej dołączyła do zespołu gdańskiego Teatru Wybrzeże, w którym występowała przez kolejnych szesnaście lat, do 2000 roku. W tym czasie zagrała w przedstawieniach m.in. Kazimierza Kutza (Batałajkin i spółka), Stanisława Różewicza (Sztukmistrz z Lublina według Singera) i Mikołaja Grabowskiego (Stąd do Ameryki), a także Krzysztofa Babickiego i Barbary Sass. Do największych osiągnięć aktorki z tego okresu zalicza się główne role w Antioniuszu i Kleopatrze Szekspira (Kleopatra), Tutam Shaeffera (Ona), Trzech siostrach Czechowa (Olga) i Dwojgu na huśtawce Gibsona (Ona).
W 2000 roku przeniosła się do warszawskiego Teatru Kwadrat, słynącego z repertuaru komediowego i farsowego.
Równocześnie występuje w odważnych monodramach. Krytyka wysoko oceniła jej tytułową rolę w Patty Diphusa, teatralnej adaptacji jednego z opowiadań Pedro Almodovara. W przedstawieniu, prezentowanym m.in. na scenie Teatru Polonia i w warszawskim klubie Le Madame, wcieliła się w postać światowej gwiazdy porno. W 2006 roku zagrała Marilyn Monroe w Marilyn i papież. Listy między piekłem a niebem.
W 1985 roku, w wieku dwudziestu ośmiu lat, rolą zaradnej Kwiryny w Dziewczętach z Nowolipek Barbary Sass, zadebiutowała w filmie.
Niedługo potem możliwości aktorki na różne sposoby wykorzystał Roman Załuski. W dramacie Głód serca (1986) Kasprzyk wcieliła się w postać nieufnej matki, samotnie wychowującej syna. Jeszcze inaczej zaprezentowała się w jego komediach – w Koglu-moglu (1988) była histeryczną Wolańską, a w Komedii małżeńskiej (1993) Marią, kurą domową, która decyduje się na porzucenie rodziny i rozpoczęcie samodzielnej kariery w Warszawie.
W latach 90. ograniczyła występy w filmie, skupiając się na pracy teatralnej. W tym czasie zagrała jedynie kilka drugoplanowych ról, m.in. w serialu Radio Romans.
W 1998 roku znalazła się w obsadzie telenoweli Złotopolscy, która wkrótce zyskała olbrzymią popularność wśród masowej widowni. Jej Ilona Clark-Kowalska – zdecydowana, silna, pewna siebie, nowoczesna, dojrzała kobieta – była zapowiedzią nowego typu postaci, które następnie powtórzyła w Karierze Nikosia Dyzmy (2002) i Warszawie (2003) oraz produkcjach telewizyjnych: Magdzie M. i Codziennej 2 m. 3.
Na nieco innym biegunie znajdują się jej role w skromnych, ambitnych filmach, najczęściej u młodych debiutantów. W komedii lirycznej Cudownie ocalony (2004) z dużą dozą autoironii zagrała starą prostytutkę-oszustkę Lolę Katafalk, pojawiła się również u Marcina Wrony w Człowieku magnesie (2001). Do najważniejszych aktorskich dokonań Kasprzyk należy rola niezrównoważonej, egzaltowanej, rozczarowanej gwiazdy, zafascynowanej Violettą Villas, która swoje niespełnione ambicje artystyczne próbuje zrekompensować posyłając córkę na konkursy i przesłuchania, w Bellissimie (2000) Artura Urbańskiego. Kreacja spotkała się z dobrymi recenzjami krytyków oraz uznaniem jurorów XXVI FPFF w Gdyni, którzy przyznali jej nagrodę dla najlepszej aktorki (ex-aequo z Kingą Preis).
Ewa Kasprzyk (ur. 1 stycznia 1957 w Stargardzie Szczecińskim), aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. W 1983 roku ukończyła PWST w Krakowie.
Przez wiele lat występowała w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Od 2000 roku jest aktorką warszawskiego Teatru Kwadrat.
W filmie początkowo grywała głównie w komediach. Z czasem stworzyła swoje aktorskie emploi (bohaterek zdecydowanych, silnych i niezależnych), wielokrotnie wykorzystywane najczęściej w popularnych serialach telewizyjnych.
Dobre recenzje krytyki zebrała za inny typ postaci – afektowanych, przejaskrawionych, niespełnionych kobiet po przejściach, które zaprezentowała w monodramie teatralnym Patty Diphusa według opowiadania Pedro Almodovara oraz w filmie Bellissima. Za tę drugą rolę otrzymała w 2001 roku nagrodę za pierwszoplanową rolę żeńską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Ma córkę Małgorzatę.
Niedługo po ukończeniu szkoły aktorskiej dołączyła do zespołu gdańskiego Teatru Wybrzeże, w którym występowała przez kolejnych szesnaście lat, do 2000 roku. W tym czasie zagrała w przedstawieniach m.in. Kazimierza Kutza (Batałajkin i spółka), Stanisława Różewicza (Sztukmistrz z Lublina według Singera) i Mikołaja Grabowskiego (Stąd do Ameryki), a także Krzysztofa Babickiego i Barbary Sass. Do największych osiągnięć aktorki z tego okresu zalicza się główne role w Antioniuszu i Kleopatrze Szekspira (Kleopatra), Tutam Shaeffera (Ona), Trzech siostrach Czechowa (Olga) i Dwojgu na huśtawce Gibsona (Ona).
W 2000 roku przeniosła się do warszawskiego Teatru Kwadrat, słynącego z repertuaru komediowego i farsowego.
Równocześnie występuje w odważnych monodramach. Krytyka wysoko oceniła jej tytułową rolę w Patty Diphusa, teatralnej adaptacji jednego z opowiadań Pedro Almodovara. W przedstawieniu, prezentowanym m.in. na scenie Teatru Polonia i w warszawskim klubie Le Madame, wcieliła się w postać światowej gwiazdy porno. W 2006 roku zagrała Marilyn Monroe w Marilyn i papież. Listy między piekłem a niebem.
W 1985 roku, w wieku dwudziestu ośmiu lat, rolą zaradnej Kwiryny w Dziewczętach z Nowolipek Barbary Sass, zadebiutowała w filmie.
Niedługo potem możliwości aktorki na różne sposoby wykorzystał Roman Załuski. W dramacie Głód serca (1986) Kasprzyk wcieliła się w postać nieufnej matki, samotnie wychowującej syna. Jeszcze inaczej zaprezentowała się w jego komediach – w Koglu-moglu (1988) była histeryczną Wolańską, a w Komedii małżeńskiej (1993) Marią, kurą domową, która decyduje się na porzucenie rodziny i rozpoczęcie samodzielnej kariery w Warszawie.
W latach 90. ograniczyła występy w filmie, skupiając się na pracy teatralnej. W tym czasie zagrała jedynie kilka drugoplanowych ról, m.in. w serialu Radio Romans.
W 1998 roku znalazła się w obsadzie telenoweli Złotopolscy, która wkrótce zyskała olbrzymią popularność wśród masowej widowni. Jej Ilona Clark-Kowalska – zdecydowana, silna, pewna siebie, nowoczesna, dojrzała kobieta – była zapowiedzią nowego typu postaci, które następnie powtórzyła w Karierze Nikosia Dyzmy (2002) i Warszawie (2003) oraz produkcjach telewizyjnych: Magdzie M. i Codziennej 2 m. 3.
Na nieco innym biegunie znajdują się jej role w skromnych, ambitnych filmach, najczęściej u młodych debiutantów. W komedii lirycznej Cudownie ocalony (2004) z dużą dozą autoironii zagrała starą prostytutkę-oszustkę Lolę Katafalk, pojawiła się również u Marcina Wrony w Człowieku magnesie (2001). Do najważniejszych aktorskich dokonań Kasprzyk należy rola niezrównoważonej, egzaltowanej, rozczarowanej gwiazdy, zafascynowanej Violettą Villas, która swoje niespełnione ambicje artystyczne próbuje zrekompensować posyłając córkę na konkursy i przesłuchania, w Bellissimie (2000) Artura Urbańskiego. Kreacja spotkała się z dobrymi recenzjami krytyków oraz uznaniem jurorów XXVI FPFF w Gdyni, którzy przyznali jej nagrodę dla najlepszej aktorki (ex-aequo z Kingą Preis).
