Jan Kobuszewski
Aktorzy i aktorki
Jan Kobuszewski
Organizujemy przedsięwzięcia, w których mogą uczestniczyć gwiazdy. Współpracujemy z najlepszymi gwiazdami show-biznesu: aktorami, prezenterami, dziennikarzami.
Aktor teatralny i filmowy, urodzony w 1934 w Warszawie. Mistrz drugiego planu, znany głównie z ról komediowych. Jan Kobuszewski jest z natury człowiekiem stanowczym i upartym. Jego rodzice poznali się w teatrze amatorskim. Ojciec był przed wojną urzędnikiem państwowym i członkiem Towarzystwa Starej Warszawy, które zajmowało się m.in. odbudową murów staromiejskich. Kobuszewski ma starsze siostry Marię i Hannę – matkę aktora Wiktora Zborowskiego. Cała rodzina uwielbiała chodzić do teatru. Kobuszewski zdał maturę w liceum im. Mickiewicza. W szkole wołano na niego Kobusz.
Nie powiodło mu się podczas egzaminów wstępnych na warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Przez rok studiował w Państwowej Szkole Dramatycznej Teatru Lalek. Na PWST dostał się za drugim podejściem. Szkołę ukończył z wyróżnieniem w 1956 roku i wtedy też debiutował na scenie Teatru Młodej Warszawy. Pracował w Teatrze Polskim (1958-1964 i 1969-1975) i Teatrze Narodowym (1964-1969). Przez rok występował w Teatrze Nowym w Łodzi (1975-1976), by w końcu związać się z Teatrem Kwadrat. Wystąpił m.in. w „Dziadach” Adama Mickiewicza w reż. Kazimierza Dejmka (1967).
Sam Kobuszewski uważa się z urodzonego aktora Witkacowskiego. Pojawiał się w sztukach Witkacego w Teatrze Narodowym, m.in. w „Kurce wodnej” ( 1964) i w tytułowej roli w „Janie Macieju Karolu Wściekilicy” (1966). Od lat 50. występował w Teatrze TV. Kobuszewski jest również artystą kabaretowym. We wczesnych latach 60. pojawił się w telewizyjnym „Wielokropku”. Był członkiem zespołu kabaretu „Dudek”. Wspólnie z Wiesławem Gołasem i Wiesławem Michnikowskim wystąpił w niezapomnianym skeczu „Ucz się, Jasiu”.
Przez ponad 40 lat grał w kabaretach stworzonych przez reżyserkę Olgę Lipińską. Na ekranie debiutował w 1955 w filmie „Godziny nadziei” Jana Rybkowskiego. W tym samym roku pojawił się na planie baśni „Warszawska syrena” Tadeusza Makarczyńskiego.
Zagrał epizod w komedii „Ewa chce spać” (1957) Tadeusza Chmielewskiego. Był milicjantem w „Kaloszach szczęście” (1958) Antoniego Bohdziewicza i konspiratorem w filmie „Zamach” (1958) Jerzego Passendorfera. Na przełomie lat 50. i 60. wystąpił w komediach: „Ostrożnie Yeti” (1960), „Szczęściarz Antoni” (1960), „Jadą goście jadą” (1962) i dramatach „Kwiecień” (1961), „Złoto” (1961). Wcielił się w Nieśmiałowskiego w komedii opartej na sztuce Michała Bałuckiego „Klub Kawalerów” (1962) w reż. Jerzego Zarzyckiego.
Sporą popularność przyniosła mu kreacja fotoreportera, tytułowego bohatera pierwszego polskiego serialu zatytułowanego „Barbara i Jan” (1964) wg pomysłu Janusza Jaxa. Jego filmową partnerką była Janina Traczykówna. W latach 60. ubiegłego wieku grał w filmach Jana Rybkowskiego, Leonarda Buczkowskiego, Stanisława Różewicza i Jerzego Ziarnika.
W kolejnej dekadzie wystąpił w popularnych komediach Stanisław Barei „Poszukiwany poszukiwana” (1972), „Nie ma róży baz ognia” (1974) i „Brunet wieczorową porą” (1976). Był pechowym tajniakiem Mańkowskim w „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” (1978) Janusza Rzeszewskiego i Mieczysława Jahody oraz Janem Doboszem w poetyckiej opowieści z czasów I wojny światowej pt. „Cóżeś ty za pani...” (1979) Tadeusza Kijańskiego. Z reżyserem Januszem Rzeszewskim spotkał się ponownie na planie filmowej biografii Hanki Ordonówny pt. „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981) oraz komedii „Lata dwudzieste... lata trzydzieste...” (1983). Był aktorem objazdowego teatrzyku w filmie obyczajowym „Miłość z listy przebojów” (1984) Marka Nowickiego. Zagrał również w wysoko ocenionym filmie telewizyjnym Janusza Majewskiego pt. „Mrzonka” (1985). Był ojcem Moryca Habera (Wiktor Zborowski) w komedii „Złoto dezerterów” (1998) Janusza Majewskiego. Kobuszewski pojawiał się w epizodach m.in. w serialach „40-latek” i „40-latek, 20 lat później”, „Alternatywy 4”, „Zmiennicy”, „Klan”, „Graczykowie”.
Grał w kryminalnych „Kobrach” w reż. Józefa Słotwińskiego. W serialu o przygodach wojaka Józefa Szwejka, wyreżyserowanym przez Włodzimierza Gawrońskiego, wcielił się w kapelana Otto Katza. Był ojcem Piotra Gawlika (Wojciech Malajkat) w serialu komediowym „Codzienna 2 m.3” Kingi Lewińskiej. W 1974 roku Kobuszewski otrzymał nagrodę Komitetu d/s radia i TV za twórczość radiową i telewizyjną. W 2002 roku odebrał statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej” za kreacje aktorskie w filmie i teatrze telewizji. Dwa lata później został uhonorowany Doroczną Nagrodą Ministra Kultury w dziedzinie teatru oraz nagrodą za całokształt twórczości na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku.
Aktor został uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1975), odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury (1981) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998). W 2004 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.
Aktor jest współautorem książki o jednej z dzielnic Warszawy, zredagowanej przez siostrzenicę Hannę Farynę-Paszkiewicz, pt. „Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach”.
Żonę Hannę Zemrzuską poznał podczas studiów w PWST. Pobrali się w 1956 roku. Mają córkę Marynę. Wolny czas Kobuszewski spędza najchętniej z żoną na Mazurach oraz na zabawie z wnukami Janem i Maciejem.
Aktor teatralny i filmowy, urodzony w 1934 w Warszawie. Mistrz drugiego planu, znany głównie z ról komediowych. Jan Kobuszewski jest z natury człowiekiem stanowczym i upartym. Jego rodzice poznali się w teatrze amatorskim. Ojciec był przed wojną urzędnikiem państwowym i członkiem Towarzystwa Starej Warszawy, które zajmowało się m.in. odbudową murów staromiejskich. Kobuszewski ma starsze siostry Marię i Hannę – matkę aktora Wiktora Zborowskiego. Cała rodzina uwielbiała chodzić do teatru. Kobuszewski zdał maturę w liceum im. Mickiewicza. W szkole wołano na niego Kobusz.
Nie powiodło mu się podczas egzaminów wstępnych na warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Przez rok studiował w Państwowej Szkole Dramatycznej Teatru Lalek. Na PWST dostał się za drugim podejściem. Szkołę ukończył z wyróżnieniem w 1956 roku i wtedy też debiutował na scenie Teatru Młodej Warszawy. Pracował w Teatrze Polskim (1958-1964 i 1969-1975) i Teatrze Narodowym (1964-1969). Przez rok występował w Teatrze Nowym w Łodzi (1975-1976), by w końcu związać się z Teatrem Kwadrat. Wystąpił m.in. w „Dziadach” Adama Mickiewicza w reż. Kazimierza Dejmka (1967).
Sam Kobuszewski uważa się z urodzonego aktora Witkacowskiego. Pojawiał się w sztukach Witkacego w Teatrze Narodowym, m.in. w „Kurce wodnej” ( 1964) i w tytułowej roli w „Janie Macieju Karolu Wściekilicy” (1966). Od lat 50. występował w Teatrze TV. Kobuszewski jest również artystą kabaretowym. We wczesnych latach 60. pojawił się w telewizyjnym „Wielokropku”. Był członkiem zespołu kabaretu „Dudek”. Wspólnie z Wiesławem Gołasem i Wiesławem Michnikowskim wystąpił w niezapomnianym skeczu „Ucz się, Jasiu”.
Przez ponad 40 lat grał w kabaretach stworzonych przez reżyserkę Olgę Lipińską. Na ekranie debiutował w 1955 w filmie „Godziny nadziei” Jana Rybkowskiego. W tym samym roku pojawił się na planie baśni „Warszawska syrena” Tadeusza Makarczyńskiego.
Zagrał epizod w komedii „Ewa chce spać” (1957) Tadeusza Chmielewskiego. Był milicjantem w „Kaloszach szczęście” (1958) Antoniego Bohdziewicza i konspiratorem w filmie „Zamach” (1958) Jerzego Passendorfera. Na przełomie lat 50. i 60. wystąpił w komediach: „Ostrożnie Yeti” (1960), „Szczęściarz Antoni” (1960), „Jadą goście jadą” (1962) i dramatach „Kwiecień” (1961), „Złoto” (1961). Wcielił się w Nieśmiałowskiego w komedii opartej na sztuce Michała Bałuckiego „Klub Kawalerów” (1962) w reż. Jerzego Zarzyckiego.
Sporą popularność przyniosła mu kreacja fotoreportera, tytułowego bohatera pierwszego polskiego serialu zatytułowanego „Barbara i Jan” (1964) wg pomysłu Janusza Jaxa. Jego filmową partnerką była Janina Traczykówna. W latach 60. ubiegłego wieku grał w filmach Jana Rybkowskiego, Leonarda Buczkowskiego, Stanisława Różewicza i Jerzego Ziarnika.
W kolejnej dekadzie wystąpił w popularnych komediach Stanisław Barei „Poszukiwany poszukiwana” (1972), „Nie ma róży baz ognia” (1974) i „Brunet wieczorową porą” (1976). Był pechowym tajniakiem Mańkowskim w „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” (1978) Janusza Rzeszewskiego i Mieczysława Jahody oraz Janem Doboszem w poetyckiej opowieści z czasów I wojny światowej pt. „Cóżeś ty za pani...” (1979) Tadeusza Kijańskiego. Z reżyserem Januszem Rzeszewskim spotkał się ponownie na planie filmowej biografii Hanki Ordonówny pt. „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981) oraz komedii „Lata dwudzieste... lata trzydzieste...” (1983). Był aktorem objazdowego teatrzyku w filmie obyczajowym „Miłość z listy przebojów” (1984) Marka Nowickiego. Zagrał również w wysoko ocenionym filmie telewizyjnym Janusza Majewskiego pt. „Mrzonka” (1985). Był ojcem Moryca Habera (Wiktor Zborowski) w komedii „Złoto dezerterów” (1998) Janusza Majewskiego. Kobuszewski pojawiał się w epizodach m.in. w serialach „40-latek” i „40-latek, 20 lat później”, „Alternatywy 4”, „Zmiennicy”, „Klan”, „Graczykowie”.
Grał w kryminalnych „Kobrach” w reż. Józefa Słotwińskiego. W serialu o przygodach wojaka Józefa Szwejka, wyreżyserowanym przez Włodzimierza Gawrońskiego, wcielił się w kapelana Otto Katza. Był ojcem Piotra Gawlika (Wojciech Malajkat) w serialu komediowym „Codzienna 2 m.3” Kingi Lewińskiej. W 1974 roku Kobuszewski otrzymał nagrodę Komitetu d/s radia i TV za twórczość radiową i telewizyjną. W 2002 roku odebrał statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej” za kreacje aktorskie w filmie i teatrze telewizji. Dwa lata później został uhonorowany Doroczną Nagrodą Ministra Kultury w dziedzinie teatru oraz nagrodą za całokształt twórczości na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku.
Aktor został uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1975), odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury (1981) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998). W 2004 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.
Aktor jest współautorem książki o jednej z dzielnic Warszawy, zredagowanej przez siostrzenicę Hannę Farynę-Paszkiewicz, pt. „Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach”.
Żonę Hannę Zemrzuską poznał podczas studiów w PWST. Pobrali się w 1956 roku. Mają córkę Marynę. Wolny czas Kobuszewski spędza najchętniej z żoną na Mazurach oraz na zabawie z wnukami Janem i Maciejem.
